|
Honoured to have known you
Blessed our paths in life crossed Inspired by your power and beauty Motherly love for your precious tamariki Beautiful spirit went on to join the Matariki Gone to soon...Amazing grace Shining down on us from heaven Aroha nui tita
0 Comments
Last day of 2011...another year gone by, Reaching milestones and achievements, Cutting your losses and dealing with it, Welcoming loved ones and saying sad goodbyes, Remembering and celebrating special dates, Make a living and trying to move on, That's the circle of life as we know it. One thing remains the same throughout my life: the ongoing struggle for freedom by the people of West Papua. ... 2011 commemorated 50 years of struggle for independence by an oppressed people. A struggle of broken promises with a spirit that can and will not break. While international media is looking away.... Some weeks ago the Indonesian oppressor send special trained forces of 14,000 soldiers to kill the 1,000 OPM freedom fighters. Trained in neighboring Australia to end this unwanted fight for our right to freedom. While international media is looking away.... West Papua is wanted for their rich sources and companies such as United States Freeport Goldmine will never give up their claim and stakes. While international media is looking away.... West Papuan freedom fighters are wanted dead not alive and kicking! Salute to the brave freedom fighters of West Papua! Wishing you all the courage and power to keep on fighting. You have kept the spirit for independence alive while international media is looking away.... Welcoming 2012 and wishing West Papuans all over the world can find that same spirit to unite and make the international media look at West Papua! Once were warriors and never stopped struggling...only different worlds make different fights. Salute to the West Papua freedom fighters of the past, present and the future!!
Alles wat ik op mijn pad tref is om van te leren,
Oneffenheden en onverharde paden testen het doorzettingsvermogen. Kruispunten laten je keuzes maken, Omwegen leren je de consequenties van deze keuzes te dragen. Hoe dieper de dalen, des te hoger de bergen. Doorzettingsvermogen, keuzes maken en de consequenties daarvan dragen doen je beseffen dat jij de sleutel tot jouw krachtcentrale bezit. Het inzicht dat je zelf verantwoordelijk bent voor de koers van jouw leven geeft kracht. De weg bergopwaarts op eigen kracht te bewandelen geeft niet alleen voldoening maar vooral zelfrespect en een gevoel van eigenwaarde. Het bereiken van de top is niet het doel, maar het gaat om de weg die je aflegt. Hoe lang of hoe kort deze ook is, er zullen altijd pieken en dalen zijn. Door vallen en opstaan leer je te lopen, Het gezelschap dat je tijdens de wandeling ontmoet geeft je mensenkennis. Zelfsturing en reflectie bepalen jouw koers. Ik ben dankbaar voor de levensweg die ik mag bewandelen.  1 december 2011
Today we will raise our flag in freedom To commemorate the birth of the Morningstar Today we will raise our voice in freedom To let the world know about our struggle Today we pray for strength and perseverance To salute our courageous people in West Papua Today we keep the faith for Freedom To remember the promise of 1 december 1961 Today it has been 50 years! voorjaar 2006
Ik word wakker van het indringende geluid... ...ik wil opstaan maar mijn hoofd is te zwaar...tegen welke muur ben ik opgelopen? Ik hoor het geluid van vallende druppels in een plas...wie heeft de kraan niet goed dicht gedraaid? Het geluid van de bel blijft doorgaan...Ik besef dat dit het geluid van de bel is, vanuit het portiek beneden in de flat. Dat moet één van de kinderen zijn...ik moet opstaan om open te doen. Ik probeer nog een keer mijn hoofd omhoog te tillen. Ik kijk naar het rode tapijt...ik lag met de zijkant van mijn gezicht in een natte plek. Er stromen druppels op de natte plek...het klinkt als het geluid van een kraan waar veel druppels uit vallen. Er is geen kraan...de stroom druppels vallen schijnbaar uit mijn gezicht. Alleen mijn hoofd is zo zwaar...ik steun op mijn onderarmen om overeind te komen. Mijn lichaam werkt mee, alleen mijn hoofd moet ik met twee handen vasthouden...het voelt zo zwaar. De bel gaat nog steeds...ik ben voor de deuropening van de badkamer. Met mijn handen onder mijn gezicht loop ik zachtjes naar de spiegel om te kijken wat er is. Wat een eng en toegetakeld gezicht zie ik daar... Het duurt even voordat ik besef dat ik naar mezelf kijk! Ik kijk nog eens goed...ben ik dit echt? Mijn hoofd is groter en heeft een vreemde vorm, het zit onder het bloed en ik zie dat het echt uit mijn gezicht stroomt. Het lijkt wel een film....hoe ben ik in deze scène terecht gekomen? De bel...ik loop naar de intercom om het knopje in te drukken zodat beneden de toegangsdeur van de flat open gaat. Nu moet ik de trap op naar de voordeur om deze open te gaan doen. Tree voor tree ga ik langzaam omhoog...mijn handen dragen mijn zware hoofd en met één hand hou ik een handdoek tegen het gat in mijn gezicht. Ik hoor het geluid van rennende voetstappen door de hal richting onze voordeur. Het is mijn kind! Mijn moederhart stroomt vol met liefde voor dit kind dat mij onwetend te hulp komt! Deze liefde geeft mij kracht...kracht om een besluit te nemen. Op dat moment, achter de voordeur, zittend op de grond, dringt de ernst van de situatie tot mij door. Ik heb niet alleen mezelf, maar ook mijn kinderen in levensgevaar gebracht! Ik hoor kloppen op de deur....mama...mamaaaa!! Ze mag me zo niet zien...ik open de deur op een kiertje en kijk met mijn goede oog naar haar: "het gaat goed komen, ga hulp halen...ga maar...mama wacht hier." Ik doe de deur dicht, ga met mijn rug tegen de deur aan zitten en hoor mijn kind wegrennen. Ik vertrouw op mijn dappere sterke kind om hulp te gaan halen. Wat doe ik haar toch aan....waarom laat ik haar dit meemaken? Ik heb besloten...kennelijk was het niet mijn tijd om te gaan en mocht ik weer opstaan... Een nieuwe geboorte, een kans op een nieuw leven. Ik heb besloten dat het hier stopt...ik wil een nieuw leven voor mijn kinderen beginnen. Een leven in een veilig thuis waar ze kind kunnen zijn. najaar 2011 Terugkijkend op een moeilijke strijd ben ik dankbaar voor alle liefde, vriendschap, hulp en kansen in welke vorm dan ook, die we hebben mogen ontvangen. Een nieuw leven waar elke keer nieuwe hobbels en uitdagingen op ons pad komen. Telkens weer een grote of kleine strijd om te voeren. Ik heb mijn kinderen zien lijden, zien strijden en zien groeien. Dit zal altijd zo blijven, maar elke levenservaring maakt ons sterker en rijker, een persoonlijke rijkdom niet uit te drukken in geld. Dit is ons nieuwe leven, een veilig gevoel wat ik herken en verwelkom. Nieuwe herinneringen vermengt met de oude herinneringen vormen ons nieuwe leven. Gedane zaken nemen geen keer, maar vergeving is ons grootste wapen tegen negatieve energie. Vooral vergeving van mijzelf! Nu ben ik trots en dankbaar voor de Heer, mijn sterke kinderen, mijn lieve sterke ouders en in gedachten mijn grootouders...hun invloed vormt mij in mijn nieuwe leven. Met vallen en opstaan bewandelen wij ons nieuwe levenspad. Mijn moederhart stroomt vol met liefde als kijk ik naar de tred van mijn kinderen, blij dat ik hiervan getuige mag zijn. Disappointment is the result of certain expectations...
time to adjust my expectations, evaluate and move on... no use wasting time on negative energy... cherish the good memories and just go on living my life with my loved ones ♥♥ `America will stand by you allways...America will stand by you allways Ireland!`
thnx for pointing that out to the world Mr.Obama (President Barack Obama's visit to Ireland - live on CNN right now) Too bad you didnt feel the same about us ... the people of Papua... Shame on you, but no matter what we still quote your presidential slogan: `Yes we can` Papua Merdeka! Freedom will someday be ours with or without you by our side!! On this day 17 years ago I thought I would held my firstborn in my arms....but no....she decided to stay closer to mama just a little bit longer.....allright said the doctor but just one more day and tommorrow the baby will have to come out!
The past 17 years nothing has changed, every morning she wants to stay in bed just a little bit longer.... despite her name Oriana (which is latin for Sunrise) My golden sunshine babygirl has become a strong independent young woman trying to find her own way through life. We have come from a long line of warriors who will stand, struggle and persevere through whatever path the Lord will lead us. I know so, because I'm watching the next generation walking tall and becoming strong people making me one proud mama! That's the power of being underestimated! (inspired by hearing Quincy Jones say these words) Today 1st of December
We commemorate Papua’s national symbols: our flag and national anthem meant to represent an independent nation. However the Dutch did not keep their promise and handed their former colony over to Indonesia. RESPECT for my people who have struggled to keep the spirit of Papua alive: JAMEWERO!!  hearing my girl's laughter while talking on the phone,
seeing my boy sleeping on the couch, doggy's snoring in the corner and it's all snow white outside... at this very moment I feel so blessed to live life with my loved ones... time to exhale! |
AuthorThe eyes of the beholder can see beauty but also the (sometimes ugly) truth. Archives
November 2015
Categories |
RSS Feed
